Każdy z nas musi wypełnić swój los, więc choćby trafiała na swojej ścieżce na rozmaite przeszkody i ostre zakręty, prędzej czy później znajdziesz się tam, gdzie musiałaś się znaleźć.

Tytuł: Rewitched

Autor: Lucy Jane Wood

Data wydania: 23.10.2024

Wydawnictwo: Storylight

Liczba stron: 480

Moja ocena: 9/10

Autor recenzji: Wiktoria Sroka

Moce Belle nie były całkowicie uśpione. One tylko sobie drzemały…

Belladonna Blackthorn nie straciła swojej magicznej iskry, minęło jednak trochę czasu, odkąd ostatni raz wykorzystała pełnię jej potencjału. Praca w ukochanej księgarni, gdzie nieustannie powstrzymuje swojego toksycznego szefa przed rujnowaniem biznesu, jest męcząca sama z siebie. A przecież Belle musi jeszcze uważać, by nie zdemaskować się jako czarownica. Nic więc dziwnego, że doskonalenie swoich magicznych mocy nie jest dla niej priorytetem. Sytuacja jednak się zmienia, kiedy w dniu trzydziestych urodzin Belle otrzymuje wezwanie od kowenu: jej wiedźmia godność ma zostać poddana próbie. Istnieje ryzyko, że za sprawą czarodziejskiego procesu Belle utraci magię na zawsze. Potrzebuje zatem pomocy, szczególnie że ma tylko miesiąc na dowiedzenie swoich umiejętności, a znaki, że tajemne mroczne siły chcą jej utrudnić zadanie, pojawiają się już teraz. Na szczęście Belle może liczyć na swoich przyjaciół, na ekscentrycznego mentora, a nawet na (irytująco przystojnego) opiekuna, który poprzysiągł sobie ją chronić.

Słowo pisane to najwspanialszy kompan, gdy człowiekowi zaczyna dokuczać samotność.

Wraz z nadejściem jesieni, gdy to liście zaczynają przybierać różnorodne odcienie, a powietrze staje się chłodniejsze, nie ma nic lepszego od zaszycia się w kącie z ciepłym kocem i kubkiem ciepłej herbaty. Idealnym dopełnieniem tego jest historia, której niepowtarzalny urok przeniesie nas w świat pełen magii, a “Rewitched” jeśli chodzi o bycie powieścią iście jesieniarską, nie ma sobie równych.

Wpasowując się w tematykę historii, idealnym stwierdzeniem będzie to, iż zostałam oczarowania stylem pisania autorki, który mimo tego, że stanowi element książki należącej do bestselleryki ma w sobie coś wyniosłego. Autorka tworzy bogate, obrazowe opisy, które przenoszą czytelnika w miejsca akcji, pozwalając poczuć atmosferę jesieni, zapach ciepłej herbaty czy szelest opadających liści. Jej styl jest pełen emocji, a dodatkowe napięcie sprawia, że kończąc rozdział, sięgnięcie po dalszą część budzi uczucie jedynej słusznej decyzji.

Jak na fantastykę przystało mamy tutaj do czynienia z wieloma postaciami o różnych charakterach i perspektywach rozwoju, zarówno względem stania po dobrej jak i złej stronie. Każda postać ma swoje motywacje, lęki i pragnienia, które prowadzą ich przez zawiłości świata magii. Co ważne autorka zadbała zarówno o postacie pierwszoplanowe jak i te drugoplanowe, sprawiając, że mimo odczuwalnej różnicy kto, do jakiego grona należy, nie odczuwa się jej w kontekście kreacji i tego, któremu bohaterowi została poświęcona większa uwaga.

Belladona Blackthorn od samego początku emanuje ogromnym ciepłem, dzięki czemu bardzo łatwo zyskuje sympatię czytelnika. Jest bohaterką o łagodnym sercu, ale jednocześnie posiada wewnętrzną siłę, która napędza jej działania. Dodatkowo jest bardzo empatyczna i ma ogromną chęć niesienia pomocy, co wielokrotnie pokazuje,  nie brakuje jej również siły i determinacji, by stawić czoła nadchodzącym kłopotom, choć chwila zwątpienia okazuje się nieuchronna.

Mimo tego, że chciałabym mówić o historii Bell w samych superlatywach, przez wątek romantyczny nie jestem w stanie tego zrobić. O ile sam jego zamysł jest bardzo dobry, tak wykonanie niestety już nie. Romans mający wzbogacić losy bohaterów, wydaje się narzucony na siłę, próbujący jedynie odhaczyć punkt na liście, sprawiający, że dzięki temu powieść wyda się bardziej interesująca dla szerszego grona czytelników. Dodatkowo brak budowania relacji sprawia, że obiektywnie wątek romantyczny nie staje się interesujący, a pojawienie się nagłych uczuć buduje jeszcze bardziej wrażenie sztuczności.

Podsumowując, uważam “Rewitched” autorstwa Lucy Jane Wood za historię, która bezwzględnie oczarowała mnie swoją fabułą i kreacją bohaterów i choć wątek romantyczny pojawia się tutaj w znikomych ilościach, jest on na tyle źle wykreowany, iż odciąga uwagę od całej reszty, tym samym przeważając na niekorzyść przy ocenie. Mimo to nie można zaprzeczyć, że cała historia ma potencjał, a świat stworzony przez autorkę jest po prostu cudowny i niepolecenie historii Bell byłoby większym błędem.

Nigdy nie byłam typem osoby, dla której wyznaczanie sobie celów czytelniczych było jakkolwiek ważne. Zawsze podchodziłam do tego jako do czystej rozrywki, a to ile książek przeczytałam np. w ciągu miesiąca, czy roku stanowiło dla mnie pewnego rodzaju prowadzenie statystyk, na które miło było z czasem spojrzeć.

Autor: Holly Bourne

Data wydania: 16.07.2023

Wydawnictwo: Zysk i S-ka

Liczba stron: 472

Moja ocena: 3/10

Autor recenzji: Wiktoria Sroka

April jest miła, piękna i stosunkowo normalna, a jednak z jednym mężczyzną nie spotyka się więcej niż pięć razy. Za każdym razem, gdy sądzi, że znalazła kogoś, komu może zaufać, osoba ta okazuje się wręcz okropna. Dziewczyna ma złamane serce, jest rozgoryczona. Gdyby tylko April bardziej przypominała Gretel… Gretel jest dokładnie tym, czego pragną mężczyźni: bezproblemową, wyśnioną seksowną „dziewczyną z sąsiedztwa”. Rzecz w tym, że Gretel nie istnieje, a April się pod nią podszywa, tworząc fikcyjny profil. Kiedy April wciela się w Gretel, randkowanie od razu staje się o wiele przyjemniejsze, zwłaszcza gdy owija sobie wokół palca niczego niepodejrzewającego Joshuę. W końcu to April jest osobą, która rozdaje karty. Tylko czy uda jej się kontrolować własne uczucia? Czy będzie w stanie nadal udawać Gretel, gdy jej relacja z Joshuą zacznie stawać się coraz bardziej intymna?

Jednak w nawale przygotować do matury, okazało się, że w tym wszystkim czegoś mi brakuje, tym “czymś” okazało się stawianie kolejnych wyzwań, których spełnienie nie wymaga ode mnie więcej stresu, a, jako że zwłaszcza teraz moim ulubionym zajęciem między nauką stało się czytanie, za cel postawiłam sobie poznanie twórczości autorów, których miałam okazję już poznać, jednak zabrakło motywacji do kontynuowania tego.

Jeśli moje oczekiwania wobec autorki były wcześniej wysokie, to po lekturze „I co o mnie powiesz?” wzrosły jeszcze bardziej, co sprawiło, że rozczarowanie w tym przypadku okazało się bardziej dotkliwe, niż się spodziewałam. O ile wcześniej styl pisania autorki miała w sobie coś urzekającego, tak tym razem wydawał on się aż nazbyt nużący, bez swobody i wcześniejszej lekkości. Bohaterowie, choć mieli potencjał, zdawali się chwilami niedopracowani a fabuła, choć obiecująca, rozwinęła się w kierunku, który nie przemawia do mnie.

Jednym z najbardziej bolesnych aspektów w odbiorze książki, okazała się kreacja głównej bohaterki, wypadająca bardzo słabo i choć, można zrozumieć, czemu tak miałoby to wyglądać, jej sposób przedstawienia nie wywołuje we mnie żadnych innych odczuć oprócz frustracji. Na całokształt tego, jaka jest Aprill można by przymknąć oko, gdyby nie to, że zachowuje się jak nastolatka, a nie dorosła kobieta, która twierdzi, że ma poukładane życie. Bardzo często jej zachowania były chaotyczne, pozbawione logiki, a motywacje, choć wydawały się jakkolwiek przemyślane, nie były ze sobą spójne. Kolejnym irytującym aspektem jej kreacji jest to, że Aprill dosłownie na wszystko marudzi i ze wszystkiego jest niezadowolona, a jednocześnie ignoruje sygnały mówiące, że to ona tym razem zrobiła coś źle. Bardzo łatwo przychodzi jej wytykanie błędów innych, jednak na swoje spogląda dopiero pod koniec, gdy zostają one jej podane na tacy, dopiero wtedy zaczyna jakkolwiek myśleć o tym, że nie wszystko jest winą innych, a czasem na nasze nieszczęścia pracujemy ramię w ramię z innymi, pozwalając nie tylko im negatywnie wpływać na nasze życie, ale również pozwalamy, byśmy my sami podkładali sobie kłody pod nogi. Pozostałe postacie, choć pojawiały się niekiedy dość często, po skończeniu historii, całkowicie zapomniałam o ich istnieniu, co tylko utwierdza mnie w przekonaniu, że zdecydowanie pod względem kreacji bohaterów coś poszło tutaj nie tak. 

Choć bardzo bym chciała, aby ta negatywna część recenzji zakończyła się na tym momencie, nie mogę nie poruszyć, absurdów, jakie wiążą się z fabułą i interakcjami między bohaterami. Często zdarzały się sytuacje, które w moim odczuciu były nielogiczne i niewspółgrające z tym, co działo się wcześniej jak i z samą bohaterką. Dodatkowo tego wszystkiego nie ułatwiały dialogi, będące raczej po prostu zbiorem przypadkowych słów niżeli jakąkolwiek spójną rozmową.

Podsumowując, uważam “Pozorantka” autorstwa Holly Bourne za książkę, która mimo wbrew negatywnej opinii w moich oczach miała naprawdę ogromny potencjał, jednak nie spełniła wcześniej narzuconych przez autorkę standardów. Psując tym samym dotychczasowy pogląd na umiejętności, zarówno kreacji boaherów jak i stylu pisania. Mimo obiecującego pomysłu na fabułę wykonanie nie sprostało moim nadziejom, co czyni tę książkę trudną do polecenia. Choć w sercu nadal tkwi chęć sięgnięcia po inne dzieła autorki, historia Aprill sprawiła, że zaczęło kiełkować małe ziarenko pełne obaw. Mam nadzieję, że kolejne tytuły będą znacznie bardziej satysfakcjonujące.

Po poznaniu całej serii Off-Campus i  Briar U autorstwa Elle Kennedy wiedziałam, że nadchodzący spin off, będzie książką, obok której nie przejdę obojętnie nie tylko przez to, iż każda książka autorki jest na wysokim poziomie i poznanie historii bohaterów to wyjątkowa przygoda, ale również ze względu na to, iż od pierwszego tomu serii Off-Campus zaczęła się moja przygoda z romansami hokejowymi i to właśnie przez historię Hannah i Garretta, stały się one moją słabością.

Życie w małej społeczności ma wiele zalet, na przykład mieszkańcy mają większą szansę na zaangażowanie się w życie lokalne i wpływanie na podejmowane decyzje. Wiadomo również, że w małych społecznościach łatwiej o wzajemne wsparcie, z uwagi na fakt, że ludzie chętniej pomagają sobie w trudnych sytuacjach. Lecz co jeśli w takiej małej miejscowości,  nagle dochodzi do mrożącej krwi w żyłach zbrodni? Czy wśród ludzi, którzy na co dzień wyciągają do siebie pomocną dłoń, znajdzie się człowiek odpowiedzialny za morderstwo? Motyw ten porusza Katarzyna Jagiełło-Grygiel w swojej debiutanckiej powieści pt. "Kazalnica"