Inni ludzie sprawili, że czujemy się gorsi. To przekonanie wrosło w nas tak głęboko, jak chwasty wrastają w ziemie. Podlewa je każda kropla wątpliwości, a kiedy już zaczną rosnąć, trudno je wyplenić. Nie jest o jednak niemożliwe, po prostu trzeba je wyrywać z korzeniami, często po wielokroć.
Autor: Hannah Grace
Data wydania: 03.09.2024
Wydawnictwo: Zysk i S-ka
Liczba stron: 408
Moja ocena: 11/10
Autor recenzji: Wiktoria Sroka
Aurora Roberts i Russ Callaghan poznają się na imprezie z okazji zakończenia roku akademickiego w Maple Hills. Zwykła pijacka gra kończy się dla nich namiętną i nocą, po której Aurora wymyka się z pokoju Russa, pewna, że to była tylko jednorazowa przygoda. Oboje jednak są zaskoczeni, gdy ponownie spotykają się na obozie letnim, na którym pracują jako opiekunowie. Russ wie, że złamanie surowego regulaminu obozu może sprawić, że wróci do Maple Hills o wiele wcześniej, niż zaplanował, ale na jego nieszczęście Aurora nigdy nie była dobra w przestrzeganiu zasad.Czy ta jedna wspólna noc wywołała pożar, którego nie będą w stanie ugasić?
Będę dołować się później, jak każdy normalny człowiek w samotności. Albo, jeśli będę miała ochotę na odrobinę ryzyka, zduszę swoje emocje i zepchnę je do podświadomości, żeby wybuchły później, w jakiejś kompletnie niestosownej chwili.
Historia, która w czerwcu wywołała nasz zachwyt, a o którą dopiero teraz możemy się z Wami podzielić to ‘Wildfire” Hannah Grace. Tym samym przedstawiając ją nie tylko jako wspaniałą historię , która oczarowała nas, ale również patronat medialny. Wierzymy, że historia Aurory i Russa zachwycie Was równie mocno, jak nas.
Przez natłok zobowiązań nie śledzę już tak bardzo jak kiedyś nadchodzących premier, przez co rzadko kiedy zdarza mi się wyczekiwać jakiejś premiery. Jednak w tym przypadku było inaczej i już po premierze “Icebreaker”, byłam ciekawa kiedy ona nastąpi, dlatego gdy dostałam możliwość poznania jej wcześniej, pojawiła się ogromna radość, ale i wdzięczność za takową szansę. Mimo sukcesu wcześniejszej książki autorki sięgając po historię, obawy spowodowane nie wiedzą, czego mogę się spodziewać i czy okaże się ona dobra, przyćmiły kilkadziesiąt pierwszych stron. Zaraz po nich wiedziałam jednak, że nie tylko spełni ona moje oczekiwania, ale i przewyższy je, oferując szybsze bicie serca, wiele emocji, zaskakujące zwroty akcji i postacie, o których nie tak łatwo zapomnieć.
Aspektem, który budził najmniej obaw, była kreacja postaci, która już w pierwszym tomie pozwalała poznać drugoplanowe postacie, dzięki czemu sięgając po kolejną część i poznając nowych głównych bohaterów, nie są nam oni zupełnie obcy, zwłaszcza Russ. Aurora Roberts jest postacią, której wszędzie jest pełno, a przy tym nie wychodzi to nachalnie, lecz naturalnie. Ściąga na siebie kłopoty, by za chwilę wyjść obronną ręką, bez szwanku i uśmiechem na ustach, a jednak w środku toczy konflikty, czy aby na pewno nie jest nachalna, czy nie stara się za bardzo zwrócić na siebie uwagi jak w przypadku relacji z rodzicami i czy ktoś lubi ją za to, jaka jest, nie patrząc na korzyści, jakie mogą wypłynąć ze znajomości z nią. Dodatkowo łączy w sobie siłę, wrażliwość i ogromną determinację w dążeniu do celu jak i umiejętność radzenia sobie z przeciwnościami losu, które często pojawiają się w jej życiu, w tym wszystkim nie zapomina jednak o swojej wrażliwości, empatii i głębokiego odczuwania uczuć. Russ Callaghan to postać pełna sprzeczności i tajemniczości, nigdy nie wiadomo jak zareaguje i co zrobi, a jednak ma sobie coś, co sprawia, że czytelnik łaknie historii o nim. Poznając go, dostrzegamy, jak ciężki bagaż emocjonalny nosi ze sobą, a samo jego życie naznaczone jest traumami i zmaganiami, które znacznie wpłynęły na jego sposób myślenia i postępowania, brak pewności siebie i myśli, że jest nieudacznikiem to tylko jedne z niewielu, z jakimi się mierzy.
Przy tak ciekawych postaciach, rozwój relacji między tą dwójką nie odbiegał poziomem od ich kreacji. Interakcje są przepełnione napięciem i w każdym najmniejszym geście dostrzegamy ogrom zaangażowania, ale i strach przed zrobieniem czegoś nie tak. Choć początkowo Russ jest zamknięty i niedostępny, bardzo miło obserwuje się, jak odsłania się przed Aurorą i wraz z budowaniem zaufania, otwiera on się coraz bardziej, dając szansę na poznanie siebie. Nie mogłabym również zapomnieć o czymś, co mam wrażenie w pewnym sensie, charakteryzuje książki Hannah Grace i stanowi zarazem element odbiegający od przyjętych schematów w literaturze współczesnej, a mianowicie bohaterowie rozmawiają ze sobą i choć nie zawsze uda im się to, widzimy jak ważne, jest to dla każdej ze stron, czy to w chwilach gdy wszystko układa się dobrze, czy to gdy przychodzą chwile zwątpienia i pojawiają się niewyjaśnione sprawy, stawiają na rozmowę, a nie toksyczne i szkodliwe zachowania względem drugiej ze stron.
Nie mogłabym również pominąć postaci drugoplanowych, a zwłaszcza Henrego, którego polubiłam już w pierwszym tomie, a którego historii ogromnie nie mogę doczekać się na polskim rynku wydawniczym, gdyż już po tych krótkich fragmentach z jego udziałem, wiem, że będzie to historia niezapominania i pełna zawirowań. Kolejna postać na pewno obraziłaby się i obraziła mnie, twierdząc, że jestem spod znaku koziorożca (odnosząc się do tego, JJ I feel you, zgadzam się z tobą w tej kwestii 🙈), dlatego chcąc uniknąć tej obelgi i nadszarpniętego serca, nie zapomnę o JJ, który w tym tomie wykazał się jeszcze bardziej swoim poczuciem humoru, zaangażowaniem i troską o przyjaciela, a na dodatek na pewno ma jakiś spoko znak zodiaku :D. Nie tylko ta dwójka jest kluczowa w tej historii, jednak uważam, że warto poznać ich samemu, zwłaszcza że sporo potrafią namieszać.
Warto również wspomnieć o tym, że historia Aurory i Russa nie jest skierowana do wszystkich, a tym bardziej dla młodszych osób. Przez liczne i obfite sceny erotyczne jest ona skierowana do starszych osób 18+, sięgając po nią, pamiętajcie o tym.
Ktoś dużo mądrzejszy ode mnie powiedział kiedyś coś bardzo poetyckiego i inteligentnego, a mianowicie, że kiedy się kogoś koga, daje mu się możliwość zranienia nas, jednocześnie jednak wierząc, że tego nie zrobi.
Podsumowując, uważam “Wildfire” autorstwa Hannah Grace za książkę obowiązkową dla osób, które pokochały wcześniejszą książkę autorki i poszukują w literaturze odświeżenia, zamiast postaci, których raczej unika się, szukają kogoś, kto będzie całkowitą zieloną flagą pod każdym względem, a przy tym historia zawarta będzie przyprawiać o szybsze bicie serca i rumieńce na twarzy. Jeśli tak, gwarantuję, że pokochanie ją równie mocno co my!
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
Z miłą chęcią przeczytam co masz do powiedzenia, więc skomentuj i spowoduj u mnie euforię! Dziękuję. :)