"Własną drogą" - Izabela Skrzypiec-Dagnan

   

 

 

 

 “Miłość to zawsze dar. Kiedy kogoś kochamy, obdarowujemy go uczuciem bezwarunkowym, nie żądając niczego w zamian”.

 

 

Autor: Izabela Skrzypiec-Dagnan

Wydawnictwo: Zysk i S-ka

Data premiery: 23. 07. 2024

Autor recenzji: Magdalena Kwapich

Liczba stron: 240 

W moim odczuciu: 7/10

 

Książka “Własną drogą” Izabeli Skrzypiec-Dagnan jest moim kolejnym spotkaniem z tą autorką powieści obyczajowych, w których uwagę zwracają bohaterowie, tacy zwyczajnie-niezwyczajni i piękne opisy przyrody stanowiące urokliwe tło rozgrywających się wydarzeń.

 "Własną drogą" to poruszająca powieść obyczajowa, która w subtelny sposób ukazuje złożoność ludzkich relacji i trudne wybory życiowe. Książka opowiada historię Melanii, młodej kobiety, przeżywającej życiowy kryzys po zdradzie swojego narzeczonego. Melania, zamiast załamać się pod ciężarem emocji, wybiera ucieczkę – dosłowną i metaforyczną. Wyrusza w podróż na motocyklu, właściwie bez planu i celu, zdając się na przypadek. Poszukuje spokoju i próbuje znaleźć wyjście z tej niekomfortowej sytuacji, w której się znalazła. W trakcie swojej podróży spotyka Mirona, który pomaga jej w naprawie motocykla i liczy na coś więcej ze strony Melanii. Ta jednak nie angażuje się w dalszą znajomość z tym młodym mężczyzną i kontynuuje motocyklową przygodę. Nieoczekiwanie spotyka Piotra, swoją pierwszą, młodzieńczą miłość i …

Książka zaskoczyła mnie mocno, nie spodziewałam się, że autorka poprowadzi fabułę powieści w tak niekonwencjonalny sposób, jaki - przeczytajcie! Oczywiście, jest ona zgrabnie skonstruowana, wątki miłosne  zręcznie przeplatają się z głębszymi tematami psychologicznymi. Trzy miłości, które przewijają się przez życie Melanii, to nie tylko romantyczne zauroczenia, ale także symboliczne przedstawienia różnych dróg, jakie może wybrać człowiek, stojąc na rozdrożu. Skrzypiec-Dagnan stawia przed bohaterką trudne wybory, jednocześnie pokazując, że czasami to los podejmuje decyzje za nas.
Jednym z największych atutów tej powieści jest sposób, w jaki autorka kreuje postacie. Melania to postać, z którą łatwo się utożsamić – jest silna, a jednocześnie wrażliwa, zmagająca się z bólem zdrady, ale szukająca swojej drogi do szczęścia. Wzruszyła mnie historia Melanii i ta dotycząca  jej pierwszej miłości, którą poznajemy dokładnie poprzez liczne retrospekcje,  i jej późniejsze już losy, bo wtedy determinacja i siła walki  Melanii wywołała mój podziw. Za serce chwyciła mnie postać Justyny, samotnej matki Małego Filipa, zmagającej się z jego niepełnosprawnością. Spodobała mi się też Aneta, “współczesna wiedźma”, która w dojrzałym wieku poszła własną drogą, zaczęła żyć po swojemu i dla siebie. Inne  postaci drugoplanowe, takie jak Miron i Piotr, równiez przykuły moją uwagę swoją autentycznością. Wszystko to sprawiło, że głęboko weszłam w klimat tej powieści i zaangażowałam  się emocjonalnie w  losy bohaterów.
Dodatkowym atutem książki Izabeli Skrzypiec-Dagnan jest to, że  nie boi się ona poruszać trudnych i bolesnych  tematów. Pozornie banalny temat, jakim jest zdrada, stał się dla autorki pretekstem do snucia rozważań o trudnych, rodzinnych relacjach, o przeżywaniu żałoby po stracie najbliższej osoby,   nieprzerobionych traumach, o poczuciu samotności, braku wsparcia, nierównej walce z niepełnosprawnością, bezsilności wobec losu, na który nie mamy wpływu. To także opowieść o walce z demonami przeszłości, poszukiwaniu sensu życia i próbie odnalezienia siebie na nowo.
Tłem dla rozgrywających się wydarzeń jest piękno natury, które stanowi kontrapunkt dla wewnętrznych rozterek bohaterów. Duże wrażenie zrobiły na mnie urzekające opisy tworzonego przez bohaterów powieści  ogrodu sensorycznego. Opisy  pełne różnorodnych roślin, intensywne w kolorach, przesycone  zapachami ziół: macierzanki, rumianku, lawendy; opisy zachwycające i zniewalające.  To właśnie w kontakcie z przyrodą Melania odnajduje spokój i siłę, by zmierzyć się ze swoimi problemami, a mały Filip ma możliwość doświadczenia hortiterapii czyli terapii w specjalnym, terapeutycznym ogrodzie.

"Własną drogą" to książka, która zaskakuje i wzrusza. Jest pełna życiowej mądrości, a jednocześnie ukazuje, że nie zawsze wszystko jest takie, jak nam się wydaje. Zakończenie przynosi nadzieję i optymizm, sugerując, że nawet po najtrudniejszych doświadczeniach można znaleźć swoją ścieżkę ku lepszemu.  Polecam tę książkę, to wartościowa, emocjonująca lektura, z wyrazistymi bohaterami, czarującymi opisami przyrody i wciągającą fabułą. To idealna lektura dla każdego, kto szuka literatury skłaniającej do refleksji nad sensem życia i miłości.