"Przystań lepszego jutra" - Monika Rutka

Bo jakkolwiek zakończy się ta historia, to, co się działo, będę wspominać z uśmiechem.

Tytuł: Przystań lepszego jutra

Autor: Monika Rutka

Data wydania: 13.03.2024

Wydawnictwo: BeYa

Liczba stron: 368

Moja ocena:8/10

Autor recenzji: Wiktoria Sroka

Nie możemy wybrać, z kim połączy nas pokrewieństwo, ale możemy zdecydować, kto będzie naszą rodziną.

Wraz ze śmiercią ukochanej opiekunki Wandy Wellington siedemnastoletnia Jane Miller traci ostatnią bliską sobie osobę. Osierocona dziewczyna musi doczekać dorosłości w domu syna Wandy, Andrew, jego żony Anny i ich dwóch synów. Na szczęście Wellingtonowie nie są jej zupełnie obcy, o ile w towarzystwie dorosłych Jane od zawsze czuła się skrępowana, o tyle w osiemnastoletnim Luke’u znalazła bratnią duszę, a w sześcioletnim Milesie młodszego brata, którego nigdy nie miała. Zmiana otoczenia po śmierci Wandy niesie za sobą nie tylko paraliżujące uczucie wyobcowania, ale też powrót do przeszłości. Chodzi o przyjaciół Luke’a, Briana, Lucy, Patricka i Haydena. Owszem, myśl o spotkaniu z Brianem i Lucy przywołuje wiele cudownych wspomnień, jednak tego samego nie można powiedzieć o pozostałej dwójce. Hayden w szczególności zaszedł Jane za skórę, ponieważ nikt nigdy nie upokarzał jej tak jak on. Od ich ostatniego spotkania minęło sporo czasu. Jane jeszcze nie wie, jak wiele się zmieniło i ile jej umykało, gdy przyjeżdżała w odwiedziny do Wellingtonów. Wkrótce zrozumie, że ludzie, których jak jej się wydawało dobrze znała, nawet w połowie nie są tacy, za jakich ich miała. Nadeszła chwila, by zdjąć maski i pokazać Jane druzgocącą prawdę. Czy dziewczyna udźwignie to, co się pod nimi kryje…?

Uciekam do innego świata, ponieważ dziś nie mam odwagi ani siły zmierzyć się z rzeczywistością.

Nie jest tajemnicą, że literatura dla wielu osób stanowi formę ucieczki od rzeczywistości, oferując schronienie przed codziennymi troskami i pozwalając na zanurzenie się w światy pełne emocji, przygód i refleksji. Książki są miejscem, gdzie możemy odkryć nowe perspektywy, zrozumieć skomplikowane ludzkie doświadczenia i znaleźć ukojenie w narracjach. Tajemnicą nie jest również to, że książki Moniki Rutki mają w sobie to coś, przez co znajdują miejsca w sercach czytelników, niekiedy stając się dla nich bezpieczną przystanią. W moim przypadku książki wyżej wspomnianej autorki okazały się tym, czego poszukuję w literaturze danego gatunku. Sięgając po romans czy młodzieżówkę, chcę spędzić dobrze przy niej czas, odpocząć i zaangażować się w historie bohaterów, nie doszukując się na siłę wartości, jakich idzie z niej wyciągnąć czy innych aspektów niedefiniujących danego gatunku. Choć i w tym autorka bardzo nas zaskakuje, zwłaszcza swoimi zakończeniami, które za każdym razem są jedną wielką nie wiadomą, a zarazem elementem, bez którego nie wyobrażam sobie każdej kolejnej książki autorki. Styl literacki Rutki jest pełen subtelnych opisów i głębokich przemyśleń. Autorka umiejętnie balansuje między narracją a dialogami, tworząc płynną i angażującą opowieść. Opisy przyrody i miasteczka Przystań są tak żywe, że czytelnik niemal czuje morską bryzę na twarzy i słyszy szum fal. To miejsce, choć fikcyjne, staje się niemalże bohaterem samym w sobie, miejscem pełnym uroku, ale i tajemnic. Jednym aspektem, który zaskoczył mnie, jest to jak autorka, balansuje pomiędzy narracją a dialogami, tworzą płynne i angażujące przejścia. Dodatkowo duża ilość opisów i głębokich przemyśleń, tak prozaiczny element, który idealnie wpasowuje się w historię jak i stanowi jej idealne dopełnienie, budząc w czytelniku poczucie realnego bycia w przystaniu, a nie jedynie traktowania go jako fikcyjnego miejsca. Po raz kolejny autorka stworzyła niezwykle złożone i realistyczne postacie, które są jednym z największych atutów powieści. Każdy bohater wnosi do historii unikalną perspektywę, co czyni ich relacje i interakcje autentycznymi i głęboko angażującymi. Jane jest ambitna, przyjazna, sympatyczna, kochana, troskliwa i opiekuńcza a przy tym bardzo rozmowna, choć z początku poznajmy ją, jako bardziej wycofaną, przerażoną nową rzeczywistością i niekoniecznie chcącą w niej uczestniczyć, w końcu to, co było, było światłem, a nowe życie, jest jedynie ciemnością, której brakuje tego promyka. Bohaterem, który przez większość książki był jedną wielką niewiadomą, a same odczucia względem niego dość zmienne choć jednolity, oscylujące wokół nienawiści albo miłości był nie kto inny jak Hayden Handerson. Tajemniczy, cichy, skryty, bezczelny, ale również bardzo opiekuńczy i czuły, skupiając uwagę na drobnych gestach, sprawił, że bardzo go polubiłam. Mimo schematyczności swojej kreacji ma w sobie coś, co sprawia, że nie ma to znaczenia i postrzega się go dużo lepiej. Nie mogłabym zapomnieć o innych postaciach, choć mniej znaczących równie dobrze wykreowanych, których na dodatek nie da się nie polubić. Luke, Lucy, Miles, Brain, Patrick i cała reszta stanowią idealne dopełnienie swoją różnorodnością charakterów. Dodatkowo moment, gdy, choć na chwilę powróciliśmy do Crosby i Chase, sprawił, że nie mogłam nie uśmiechnąć się na myśl o trylogii The Chain.

Podsumowując, uważam “Przystań lepszego jutra” autorstwa Moniki Rutki za cudowanie napisaną historię, a przy tym poruszającą, pełną emocji, która pozostaje z czytelnikiem na długo po przeczytaniu ostatniej strony. Na swój sposób wyróżnia się spośród całej dotychczasowej twórczości autorki, poruszaną tematyką inaczej dociera do czytelnika, stając się wyjątkową lekturą, do której wielokrotnie powrócę, czy to wyczekując drugiego tomu, czy aby choć na chwilę znaleźć się w przystani…

I biegnę. I nic już mnie nie boli. I niczego już się nie boję.

„Przystań lepszego jutra" ze strony wydawnictwa editio.pl Sprawdźcie też inne bestsellery wydawnictwa…