"Prawda i kłamstwa" Caroline Mitchell

 „Prawda i kłamstwa" Caroline Mitchell

by pojawi się tutaj automatycznie wasza nazwa redaktora
on automatycznie data

Duet bardzo często pojawiający się w literaturze – policjanci i seryjni zabójcy. Autorka doskonale zna jedną i drugą grupę. Cóż więc może być ciekawego w książce „Prawda i kłamstwa”? Była policjantka Caroline Mitchell stworzyła bohaterkę, która jest ogniwem łączącym. Wychowana przez szanowanego policjanta rodzona córka pary seryjnych zabójców. To połączenie zwiastowało dobrą lekturę, dałam się namówić i zdecydowanie nie żałuję. 

Nr. recenzji: 347

Tytuł: „Prawda i kłamstwa"

Autor: Caroline Mitchell

Tłumacz: Ewa Wojtczak

Liczba stron: 380

Data polskiego wydania: 11 lutego 2020

Wydawnictwo: Zysk i S-ka

W moim odczuciu: 8 /10

Autor recenzji: Kobieta Czytająca

Komisarz policji, Amy Winter, poznajemy w trudnym momencie jej życia. Właśnie umarł jej ukochany ojciec, szanowany policjant, który był dla niej wzorem i inspiracją. Przeniosła się do domu matki, by pomóc jej przetrwać żałobę. Ten kruchy porządek życia burzy list, który otrzymuje od przebywającej od wielu lat w więzieniu Lillian Grimes. Seryjna zabójczyni twierdzi, że jest jej rodzoną matką i proponuje układ, na który Amy niechętnie się zgadza. Musi grać w chorą grę z zabójczynią, próbować utrzymać w tajemnicy łączące je więzy krwi i walczyć z uciekającym czasem. Jednocześnie zmaga się ze wspomnieniami z dzieciństwa, nie wie, co jest prawdą, co kłamstwem, a co wytworem jej wyobraźni. W tym samym czasie zostaje porwana nastolatka w wieku zmarłej ukochanej siostry Amy. Wiele spoczywa na barkach młodej policjantki.

Książka łączy w sobie ciekawe elementy. Zdecydowanie można dostrzec znajomość policyjnych procedur, które autorka łączy dodatkowo z elementami psychologicznymi. Wątek życia seryjnej zabójczyni, bezwzględnej kobiety, która nigdy nie powinna mieć dzieci. Wątek głównej bohaterki, która wyparła z pamięci wspomnienia z traumatycznej przeszłości, powracające w niezrozumiałych dla niej koszmarach sennych. Wspomnienia, które wracają do głównej bohaterki różnymi fragmentami i trudno powiedzieć, jaki obraz ułoży pamięć z tych elementów. Postać Lillian, seryjnej morderczyni i matki, która wzbudza silne emocje oraz równoległa historia porwanej nastolatki. Akcja nie dłuży się, tempo jest wartkie, dzięki czemu czyta się płynnie, nie spostrzegając upływającego czasu i upływających kolejnych stron.

Ta historia wydała mi się znajoma. Jakbym gdzieś już o tym czytała, może widziałam w jakimś serialu. Pomimo to zaciekawiła mnie do tego stopnia, że czytałam wciąż chcąc wiedzieć, jaki będzie finał historii. Przyznaję, że nie była to książka zaskakująca czy porywająca bez reszty, bohaterowi byli w moim odczuciu nie do końca dopracowani. Paradoksalnie to postać Lillian Grimes była najbardziej interesująca i trudna do rozgryzienia. Nie są to jednak wady tak wielkie, by pogrążyć tę powieść. Autorka pisze językiem zrozumiałym, nie zadręcza opisami policyjnych procedur.

Podsumowując, pomimo słabszych elementów, polecam przeczytanie książki „Prawda i kłamstwa” z jednego konkretnego powodu. Historia przytoczona skłania do myślenia, do zastanowienia nad losem ofiar, nad losem tych, którzy pozostali. Co wpływa na naszą osobowość, co nas kształtuje? Czy można pokonać zło płynące w żyłach? Skąd znaleźć siłę by przetrwać?

Książka okazała się ciekawą lekturą, polecam.