Długo zabrało mi zdecydowanie się na przeczytanie tej książki, kiedy miałam ją już u siebie. Przeraziłam się nie na żarty, że będzie to kolejna książka napisana przez nastolatkę, która być może nie do końca zrozumiała, o czym ma zamiar napisać. Całe szczęście - okazało się, że prawda jest zgoła inna, a moje ulubione wydawnictwo trzyma się szczytu...

Ile minęło pomiędzy moi czytaniem obu tomów tej serii? 10 minut? 15? Chyba widzicie, że to uzależnienie z rodu tych, które się leczy. Nic nie poradzę, Wy mówicie Royally, a ja biegnę z kocem i kotem, żeby to przeczytać.

Patrzcie co Culture Content wrzuciło na swój fanpage, takie z nich śmieszki.

BooKat zmienił się w Culture Content i mamy kolejne informacje!

W zeszłym roku udało im się zorganizować dwudniową konferencję o nazwie BooKat, która była poświęcona polskim autorom książek. W tym roku ich przedsięwzięcie sprzyjać będzie kulturalnemu rozwojowi społeczeństwa. Podjęli się zorganizowania międzynarodowego happeningu oraz prelekcji w placówkach oświaty.

Podrzucam link do ich fanpage'a, okażmy wsparcie!

https://www.facebook.com/culture.content.conference/

Tematyka książąt i całej otoczki królewskiej rodziny, zawsze sprawiała, że może trochę mimowolnie miałam ochotę zapoznawać się z daną książką. I tym razem, jak tylko zobaczyłam wyraz Książę w tytule, to nieszczególnie długo się zastanawiałam.

Nr. recenzji: 220

Tytuł: „Dziki Romans"

Autor: Christina Lauren

Tłumacz: Monika Węgrzynek

Liczba stron: 473

Data polskiego wydania: 3 października 2018

Wydawnictwo: Zysk & S-ka

W moim odczuciu: 5/10

Harlow po dwunastu nocach imprezowania w mieście grzechu, w końcu poznała swojego idealnego faceta. Finn jest rybakiem, aczkolwiek jednocześnie spokojnie mógłby uchodzić za ideał. Dziewczyna odurzona alkoholem chce z nim być ze wszystkich sił, dlatego jeszcze tej nocy biorą ślub. Później ich drogi szybko się rozchodzą, pamięć jednak pozostaje. Mężczyzna przyjeżdża w interesach do jej rodzinnego miasta i mając nadzieję na wyjaśnienie sprawy, postanawia również odwiedzić Harlow. Nie spodziewając się jego wizyty, nie była w stanie się odpowiednio przygotować psychicznie na to, że znowu stanie twarzą w twarz ze swoim ideałem...

Wydaje mi się, że to po prostu kolejna całkiem niezła książka, którą z całą pewnością możemy dodać do kolekcji całkiem niezłych romansów, w których jednak nie ma za bardzo na co zwrócić uwagę, chyba że niesamowity główny bohater płci męskiej, ale wydaje mi się, że jest to w pakiecie z każdą kolejną książką z gatunku romans. Nie mówię oczywiście, że książka jest zła, jednak być może oczekiwałam po niej jakiegoś powiewu świeżości. Całość jest utrzymana na dobrym poziomie, jednak po autorce, która napisała w swojej karierze aż taką ilość książek, wydaje mi się, że powinnam była mieć wyższe oczekiwania, mało tego, wydaje mi się, że bezproblemowo z takim doświadczeniem pisarskim, powinny być one spełnione. Niemniej, bohaterowie byli naprawdę przesympatyczni. Muszę przyznać, że książka pod tym względem jest dopracowana. Harlow jest zabawna, natomiast Finn jest ideałem. Całość jest z grubsza w porządku.

Dzisiaj wyjątkowo krótko, jednak osobiście nie mam siły przez chorobę na większe rozpisywanie się. Książka ogółem mówiąc jest jak wszystkie inne. Przedstawia całkiem ciekawy romans, który boryka się z kilkoma problemami i tak, jak od samego początku myśleliśmy, tak się kończy. Nie ma w sobie raczej niczego wyróżniającego, co dla mnie jest główną wadą, jednak jest taki bardzo przeciętny. Możliwe, że jestem nieco zbyt ostra, jednak wydaje mi się, że przez wzgląd na staż pisarski autorki, powinnam taka być. 

Nie umiałam się doczekać powrotu do świata Dworów. Miałam nadzieję, że okaże się tak samo pomyślnym łącznikiem pomiędzy tomami, jakim okazała się Wieża Świtu. Pełna nadziei zasiadłam więc do czytania i... Cóż, 300 stron zamiast typowych 900 był tylko początkiem góry lodowej dziwactw.

Okej, okej, przyznaję. Po raz kolejny bycie okładkową sroką wzięło nade mną górę. Nic nie poradzę, to jest ode mnie po prostu silniejsze. Poza tym, dzięki temu miałam okazję zapoznania się z twórczością Tijan, sławnej już z serii opowieści dla młodzieży, które niektórzy chwalą, inni ganią...

Akurat na tę książkę czekałam i czekałam, i doczekać się nie umiałam. (Ale ze mnie poetka, prawda?) Trochę rozczarowana byłam, kiedy zobaczyłam okładkę, która pewnie Wam też średnio podchodzi... A jak z treścią? Oto było moje pytanie!

Bądźmy szczerzy, pierwszym co mnie uwiodło w tej książce była okładka. Pomimo tego, że książkę już mam za sobą to nadal wlepiam w nią swoje śliczne oczęta, ponieważ jest na co patrzeć i tyle.

Decydując się na przeczytanie tej propozycji nie miałam w sumie żadnych większych wymagań. Chciałam, żeby po prostu po raz kolejny coś odciągnęło moje myśli od nauki, a jednocześnie dobrze się to "coś" czytało. Po dłuższym przemyśleniu stwierdzam, że "Skandal" spełnił to oczekiwanie. Niemniej, dlaczego warto go przeczytać?

Czy wiecie, że BooKat zmienia się w Culture Content? Mam nadzieję, że już wkrótce otrzymamy więcej szczegółow :)