| 133 | 'Do zobaczenia nigdy' Eric Lindstrom

Nr. recenzji: 133

Tytuł: 'Do zobaczenia nigdy'

Autor: Eric Lindstrom

Tom: Jedyny

Liczba stron: ok. 330

Data polskiego wydania: 24 maj 2017
Wydawnictwo: YA!
Ocena: 9/10

Wydaje mi się, że słowo 'niewidomy' może stać się moim kolejnym słowem kluczem - oznaczeniem książki, którą na bank przeczytam. Na dobrą sprawę nie miałam pojęcia o czym będzie ta książka. Podczas wybierania praktycznie w ogóle nie spojrzałam na opis. Wypatrzyłam tylko to słowo, zauważyłam na okładce słowa Brailem i już wiedziałam, że muszę przeczytać.

Parker nie jest niewidoma od urodzenia. Wypadek samochodowy odebrał jej mamę i... sprawił, że straciła wzrok. Jej życie ostatnio stało się o tyle cięższe, że jej ojciec odebrał sobie życie. Dziewczyna jednak nie ma zamiaru się poddać. Poświęca się swojej pasji - bieganiu, a ponadto ma wielu przyjaciół, którzy pomagają jej w trudnych chwilach. Nadszedł czas na powrót do szkoły po wakacjach. Dziewczyna spodziewała się wszystkiego, tylko nie spotkania ze swoim byłym chłopakiem. Nie chodził do jej szkoły. Dlaczego więc jest w jej klasie?

Pierwszą moją myślą po zakończeniu czytania było, że fani Johna Greena będą zadowoleni. Dlatego też nią chciałabym zacząć dzisiejszą recenzję. Nie wiem jakim cudem, ale książka jest niesamowicie podobna do jego twórczości. Oczywiście w dobrym znaczeniu tych słów, o żadnym ściąganiu nie ma tutaj mowy. Po prostu 'Do zobaczenia nigdy' jest niesamowicie specyficzną książką. Z cudownie odmiennymi bohaterami, dobrze uwikłaną fabułą, realistycznymi problemami i napisaną dobrym młodzieżowym językiem. Podsumowując, książka prawie idealna. Czemu prawie? Każda książka - nawet ta od pana Greena, ma także kilka wad i tego nie unikniemy.

Jeśli mogłabym poszatkować książkę i oddzielnie cieszyć się z każdego kolejnego wątku to przez miesiąc uśmiech nie schodziłby mi z twarzy. Niestety tutaj nie mamy miesiąca, więc przytoczę tylko moje ulubieńce. Po pierwsze porady sercowe Parker są czymś niesamowitym. Dziewczyna wraz ze swoją najlepszą przyjaciółką - Sarah, siadają na podwórku szkolnym i udzielają całkowicie szczerych, często trudnych do przyjęcia porad sercowych. Chyba każda z nas zna taki moment, kiedy najlepsza przyjaciółka pyta się nas co ma zrobić w danej sytuacji. A co gdyby przychodziła się u nas radzić cała szkoła? Cóż, zabawy było by ponad umiar i to właśnie nam zaprezentowano. Naprawdę, naprawdę świetny pomysł z tym wątkiem i doceniam go.

Ładną? ŁADNĄ? Parker, ona nie jest ładna. Ty jesteś ładna. Ona jest z innego świata. To zupełnie co innego. Dopiero teraz zdałam sobie sprawę, jak działa na mnie jej obecność. Widzę teorię ewolucji. Zaczynam rozumieć wojnę trojańską. Zastanawiam się nad swoją orientacją... 

Kolejnym wątkiem na który warto zwrócić uwagę jest ten romantyczny. Często wydaje mi się, że to on jest najbardziej przewidywalny, beznadziejny i w ogóle nie jest w stanie być tym niestandardowym. A tu proszę! Nie spodziewałam się absolutnie żadnego momentu. Co prawda mogę zarzucić autorce, że zrobiła z jednego chłopaka schizofrenika, ale było to w dobrej intencji, więc wybaczam. Po raz pierwszy zastosowano nieczyste chwyty, kiedy mieliśmy się czegoś dowiedzieć. Czułam się jakbym czytała kryminał, w którym wątkiem kryminalnym jest ten romantyczny. Ciężko zrozumieć, prawda? No cóż, niezrozumienie jest pierwszym stopniem do ciekawości, bo dam sobie rękę odciąć, że takiego wątku jeszcze nie spotkaliście, a uwierzcie mi - chcecie spotkać. 

Troszeczkę jestem zła na książkę, ponieważ nawet w opisie pisze, że dziewczyna jednocześnie rozwikła tajemnicę śmierci ojca. Cóż nie dość, że nie odkryliśmy, co tak naprawdę się wydarzyło - czy było to samobójstwo, czy też nie, to generalnie poświęciliśmy temu wątkowi jakieś dwie strony, czyli praktycznie nic. Ech, no nie powiem, żeby jakoś mi brakowało tego wątku, bo historia się świetnie sama obroniła, ale jak napis na okładce głosi, że będzie rozwikłane, to miesza to moje uczucia totalnie. Dodatkowo zakończenie pewnie nie przypadnie wszystkim do gustu -> zakończenie otwarte. Niemniej ja, jak takich zakończeń nie cierpię, tak tym razem byłam zadowolona. Jest tak przesłodkie i przeurocze, że nie śmiałam być niezadowolona. 

Podsumowując, 9/10. Czytajcie, bo warto. Szczególnie okularnicy, bo naprawdę miło dla odmiany poczytać o sobie. Poza tym książka jest naprawdę, naprawdę cudowna. 

Za egzemplarz recenzencki serdecznie dziękuję: