| 125 | 'Fobos II' Victor Dixen, czyli podróż słodsza niż większość ziemskich romansów...

Nr. recenzji: 125

Tytuł: 'Fobos'

Autor: Victor Dixen

Tom: 2

Liczba stron: 490

Data polskiego wydania: 22 marca 2017
Wydawnictwo: Moondrive
Ocena: 9/10

Dziennik pokładowy 1:
Nie wiem, co mam zrobić. To znaczy, powinnam położyć się spać, bo fakt faktem od weekendu jestem chora i generalnie skoro już i tak nie idę do szkoły, to wypadałoby pójść spać, a jutro wziąć się do roboty, bo trzeba nadrabiać i wykonywać pracę, i... /godzina 00:12, piętnaście minut po skończeniu czytania - stan: krytyczny/

Chciałabym przeczytać jeszcze dzisiaj trzeci tom 'Fobosa'. Wiecie co? Jestem gotowa go zamówić na Amazonie! Szkoda tylko, że jest po francusku, a jeszcze nawet nie zaczęłam chcieć się uczyć tego języka. Chyba czas na to. Pokusiłabym się o naukę poprzez praktykę - przez czytanie kolejnej części, problem jednak jest taki, że po opisie poznaję, że raczej ten język nie jest do zrozumienia przez siłę dedukcji... Niech mnie ktoś oświeci, co ja mam zrobić, bo przecież wykituję do premiery trzeciej części!

Okej, może zacznę od początku. Pierwsza część uwiodła mnie już wieki temu. Ale po przeczytaniu swoich ulubionych fragmentów po dziesięć razy, dałam radę opanować się do tego stopnia, by wytrzymać. Tylko teraz problem jest następujący: tu NIE MA ulubionych fragmentów. Całość jest jednym wielkim cudownym ulubionym fragmentem. Chciałabym... Nie, no ja będę się przytulać do tej książki przez następne parę dni. Schowam ją sobie pod kołderką, otoczę poduszeczkami i będę ją traktować jako mój własny przystojny pomnik do przytulania. Tak, ten facet na okładce jest przystojny. 

'Fobos' jest taki, jaki każdy widzi. Pierwszym objawem naszej fangirlowej choroby jest to, że każdy ma znać tą książkę. Co z tego, Twoja najlepsza przyjaciółka chce to przeczytać w późniejszym czasie. Zaspoileruj jej już dziś! I to takim momentem, żeby po prostu musiała przeczytać. No, ale ja was kocham, więc postaram się nie spoilerować. 

Okej, okej. Kosmiczny show. Lecą na Marsa. 6 par. Wielkimi krokami zbliżamy się do lądowania, więc przydało by się podjąć decyzję, jak lądować. Ale pierwsza część skończyła się w takim momencie, że pewnie jesteście już przekonani, że treść drugiej będzie mocna i lądowanie będzie ważnym momentem. Owszem, jest. Wracając do streszczenia początku. Mars. Miłość. Słodycz. Piękno. Haj książkowy. Tak, streszczenie jest tak ogólnikowe i tak krótkie, żebyście mogli je przeczytać bez obaw.

Ta książka jest słodka aż do bólu. Nie wiem, jaki jest najsłodszy słodycz na całej Ziemi, ale 'Fobos' jest od niego słodszy 35,5 razy więcej. Idealne momenty są wszędzie. Co gorsza! Są tak idealne, że chociażbym chciała napisać coś złego, to pewnie mi się nie uda. Ale spróbuję na końcu. Chociaż może nie warto. O czym to ja? Ach, słodycz. Cukrzyca. Serce wali od pierwszej strony. To ono trzyma się kurczowo tej książki. Każde słowo, każdy czyn sprawia, że zakochujesz się w fabule. A potem w bohaterach. Może na odwrót? W każdym razie, przepadasz. Wpadasz pod wodę i oddychasz serduszkami z tlenem. Tak, ta książka jest dla nas - dla księżniczek spragnionych słodyczy. Nie erotyki, nie przekleństw, nie żartów poniżej poziomu, ale właśnie przygody i rodzącej się miłości. Cudownych słów, które pozwolą nam ostatni raz uwierzyć w księcia z bajki.

Mogłabym się rozpisywać o tym, jak świetnym pomysłem okazało się kosmiczne show, ale to chyba każdy już zauważył. Styl autora? A po co tracić czas, chyba każdy widzi jak jest - książek pana Dixena się nie czyta. Płynie się przez kolejne strony i błaga o więcej. 

Natomiast chciałabym się skupić na bohaterach. Są świetnie wykreowani, wydaje mi się, że nawet w ostatniej - trzeciej części, nie uda mi się odkryć wszystkich ich tajemnic. Każdy jest inny, różnią się od siebie diametralnie, ale jednak stanowią jeden zespół. Główna bohaterka powtarza to wyrażenie jakieś trzy razy. Jedni są humorzaści, drudzy łagodni jak baranki, jednak wszyscy są niepowtarzalni i to do tego stopnia, że naprawdę pokochałam każdego z osobna. Jedynie Aleksiej mi grał na nerwach... Oczywiście, największą część mojego serducha zajął tylko jeden z nich - Marcus. Nie mogę niestety powiedzieć dlaczego, bo obiecałam wam brak spoilerów. Ale kochane! On. Jest. Idealny. Jak lepsza wersja Maxona z 'Rywalek' i Tamlina z 'Dworu cierni i róż', do tego złączonych - po prostu nie da się w nim NIE zakochać. 

Różnice kulturowe się zacierają. Bohaterowie tworzą nową cywilizację i chcą się poświęcić tylko jej. Chociaż wiele razy jest podkreślone, że głównie chodzi o miłość pomiędzy bohaterami, to skupiamy się także na tajemnicach, przygodzie i wielu intrygach. Nic nie jest oczywiste - nadal jeden wątek mnie zadziwia. Nie mam pojęcia o co może chodzić z Harmony - córką złej organizatorki. Być może odegra ona jakąś bardzo ważną rolę w trzecim - ostatnim tomie. Właściwie chyba mogę być tego pewna...

Najważniejsze w tej przygodzie jest przeżycie. Aby tego dokonać, najważniejsze są jednak relacje. Przede wszystkim, bohaterowie wiedzą, że chwile słabości muszą być jak najszybciej zażegnane. Tylko pielęgnacja przyjaźni i miłości może zaprowadzić bohaterów do głównego celu, czyli przeżycia. Oczywiście, zawsze będą kłótnie, niemniej im mniej, tym lepiej. Trzeba polegać na tym, co mówi serce - co dobre, co prawe jest idealne. Miłość, przyjaźń, zaufanie. Tego chce nasz nauczyć na przykładzie bohaterów książki autor. To jest naprawdę piękne przesłanie. 





Wspominałam, że zwrócę uwagę także na momenty gorsze. Cóż, owszem były takowe. Nie podobała mi się naiwność niektórych wydarzeń. Wyruszamy na pustynię, chociaż zaraz możemy zginąć, bo nasza miłość jest tego warta. Okej, być może jest to także słodkie, jeżeli przymkniemy jedno oko i przymrużymy drugie, ale ja bardzo proszę o umiar, bo i tak ta książka od pierwszej strony rozkochuje w sobie czytelnika. Nie trzeba przesadzać, szczególnie do tego stopnia, że niektóre rzeczy były już naprawdę dziwne, aż musiałam sobie zamrugać parę razy i przeczytać dane zdanie pięć razy, by uwierzyć w jego treść. Mam nadzieję, że te błędy zostaną naprawione i w trzecim tomie już będzie lepiej. W końcu wszystko zmierza ku lepszemu, pomiędzy pierwszą a drugą częścią jest naprawdę duża różnica.

Kończąc, baaardzo polecam drugi tom. W ogóle pierwszy także był genialny. Moim zdaniem warto przeczytać tą serię, bo jej czytanie jest niesamowitą przygodą. Wywołuje pełen rozmarzenia uśmiech na ustach, a przy tym nieraz potrafi nas zaskoczyć i zmrozić nam krew w żyłach, w obawie przed zagrożeniem bohaterów. Więc czemu by nie czytać? Warto! 9/10

Dziennik pokładowy 2:
Minęło 17 godzin od pierwszego wpisu. Przeczytałam już jeden romans i przeleciałam wzrokiem wszystkie moje ulubione fragmenty po trzy razy. Moje serduszko zostało uspokojone, kac książkowy ugaszony. W mojej głowie narodził się plan - ponieważ tak dobrze się czuję, to mogę w końcu szczęśliwa usiąść do najcięższej fantastyki.

Za egzemplarz recenzencki serdecznie dziękuję:

Książkę kupisz jedynie w Moondrive Shopie. 

Kliknij, by przejść.