| 122 | Zanurz się w 'Głębi Challengera' Neal Shusterman

Nr. recenzji: 122

Tytuł: 'Głębia Challengera'

Autor: Neal Shusterman

Tom: Jedyny

Liczba stron: 356

2Data polskiego wydania: 15 marca 2017
Wydawnictwo: YA!
Ocena: 10/10

 Oto i jest. Książka, o której nie jestem w stanie powiedzieć złego słowa. W której zakochałam się od pierwszego - choć niepewnego - spojrzenia. Czytając opis wydawało mi się, że warto przeczytać tą książkę. Lecz kiedy sięgnęłam po tekst główny... Już wiedziałam, że ją kocham z całego serca.

Caden Bosch nigdy nie był normalny. Od dzieciństwa miał bujną wyobraźnię, jednak nikt nawet nie śmiał przypuszczać, że kiedyś przemieni się to w chorobę psychiczną. Chłopak jest rozdarty pomiędzy tym, co widzi, a tym co wie, że jest prawdziwe. Nie chce się poddawać, chce walczyć, szuka pomocy, jednak coraz częściej jest pewien tego, że bierze udział w wyprawie badawczej płynącej do Głębi Challengera - najgłębszego punktu Rowu Mariańskiego. Nagle w jego życiu pojawia się przerażenie i wszystko się zmienia. Zaczyna wychodzić na długie spacery... Odcina się od rodziny i przyjaciół. Czuje się dobrze jedynie w swoim towarzystwie... i w obecności członków załogi wyprawy badawczej. Co tak naprawdę siedzi w głowie Cadena? Z czym zmaga się osoba z chorobą psychiczną? Jak można  pomóc?

Wow, po prostu wow! Nie śmiałam przypuszczać, że 'Głębia Challengera' okaże się aż tak dobrą książką. Chciałam podejść do niej z lekkim dystansem i na tyle łagodnie, że nie chciałam wyobrażać sobie, co mnie czeka. Jakież było moje zdziwienie, gdy po cudownym wstępie wybuchła moja miłość do tej przygody. Wprowadzenie było idealne, niezbyt długie, jednak w pełni pozwalające odkryć w sobie przyciąganie do treści. Pierwszym zaskoczeniem okazała się śmiała narracja w drugiej osobie liczby pojedynczej. Jest to bardzo rzadki zabieg, gdyż często wiąże się z odrzuceniem czytelników, czasem nawet jest uznawana jako błąd. Jak dla mnie tutaj została idealnie spleciona ze wstępem, więc od razu mnie pochłonęła. Mogłam się poczuć jak główny bohater! Wiedziałam, co czuje, wiedziałam jak czuje! Byłam w jego głowie i nie zamierzałam jej opuszczać. 

 
Wcale się nie dziwię, że autor dostał aż tyle nagród w swojej karierze. Ba! Jestem pewna, że 'Głębia Challengera' zdecydowanie zasługiwała na nagrody National Book Award i Golden Kite Award. Pierwsza część książki tyczy się początków choroby. Muszę przyznać, że nie spodziewałam się aż tylu cudownych cytatów. Tonęłam w ich mądrości, przepisywałam je, fotografowałam i już planowałam, jak mogłabym je przepisać, by ślicznie się prezentowały na ścianie. Uderzyło mnie ich piękno. Być może mogłabym przyrównać początek do 'Małego Księcia', bo został wymyślony na tyle umiejętnie, że książka zasługuje na podobne miano. Jednak nie obawiajcie się, że jeśli nie lubicie tej lektury, to przygoda wam się nie spodoba! Co to to nie, zdecydowanie się zakochacie!

Styl autora jest niesamowicie wyrobiony. Niestety sama nie znałam wcześniej żadnej z jego książek, jednak teraz na pewno to zmienię. Zastosowanie metafor w tekście wywołało u mnie zdziwienie. Gdy zauważyłam, że opisy czyta mi się wyśmienicie - wręcz z lubościom, byłam oniemiała. A kiedy zauważyłam delikatne powiązania filozoficzne, a także równoległe zmiany pomiędzy światami, w których żył bohater... Och, szczęka mi opadła! Książka nie dość, że jest cudowna do kwadratu to prosi, byśmy uruchomili myślenie. Jednak jeśli nam się to nie uda, to wytłumaczenie jakiegoś faktu znajdziemy wyłożone na pierwszy plan paręnaście stron później. Jedynym minusem powieści, są ultrakrótkie rozdziały. Jest ich aż sto pięćdziesiąt, więc jeden trwa średnio dwie-trzy strony. Niemniej to właśnie dzięki rozdziałom jesteśmy w stanie tak gładko zmieniać osobowości Cadena, więc jak dla mnie jest to jedynie malutka ujma dla treści. 

 Kubuś Puchatek życiem.

Samo obcowanie z chorobą jest przedstawione w bardzo intrygujący sposób. Najpierw odkrywamy, że chłopak jest inteligentny i ma jedynie wybujałą wyobraźnię. Potem gładko przechodzimy przez jego nastoletnie problemy, by ujrzeć, że nagle idzie mu coraz gorzej. Że nikt nie jest w stanie do niego trafić, nikt nie chce go słuchać, więc zamyka się w sobie. Przebieg choroby został krok po kroku omówiony, autorowi nie zależało na pomijaniu jakiegokolwiek wątku. Wydaje mi się, że najważniejszym wnioskiem, który dało się wyciągnąć z lektury był sposób pomocy. Nie można zostawić osoby chorej samej sobie. Trzeba do niej trafić, spróbować się zaprzyjaźnić, a poprawa przyjdzie sama. Wspaniale zostało to ujęte w treści, wiem, że sama w życiu niczego tak dobrze nie napiszę, więc macie ode mnie zadanie - przeczytać 'Głębię Challengera' i ją przemyśleć. Być może zmienicie swój sposób myślenia, a być może nie. Jestem jednak pewna, że warto.

Podsumowując, zdecydowanie polecam powieść nastolatkom, jednak także dorosłym, którzy chcieliby się dowiedzieć czegoś nowego. Trzeba być jednak także przygotowanym na cięższą tematykę choroby psychicznej, przeplatającym się z czymś pięknym. Cóż się dziwić, książka została napisana na faktach, więc musi być wspaniała. Nie bójcie się jednak, że nie przebrniecie - treść opiera się na przygodzie. Zawiera także humor, więc wydaje mi się, że z czystym sercem mogę ją wam polecić. 

10/10

Za egzemplarz serdecznie dziękuję:

YA tu czytam!