| 98 | "Malarka Gwiazd" Amelia Noguera

 Nr. recenzji: 98

Tytuł: Malarka Gwiazd

  Autor: Amelia Noguera

Tom: 1

Seria: Salamandra

Liczba stron: 445

Data polskiego wydania: 30 sierpnia 2016
Wydawnictwo: Rebis

  Gatunek: Kryminał, Zagadka, Miłość
Ocena: 9/10

Przepraszam, że ostatnio odzywałam się tak rzadko, jednak obecność szkoły mnie lekko przytłacza, szczególnie, iż nauczyciele chcą zacząć "z grubej rury", abyśmy przypomnieli sobie większość informacji z poprzedniej klasy, a do tego przyswoili nowe informacje. Aczkolwiek podejrzewam, że za jakiś tydzień lub dwa już moja systematyczność przejmie kontrolę, więc wtedy powrócę do regularnego pisania :)) (TĘSKNIĘ!)

Ostatnio przyszła do mnie taka o to piękna książka. Sam tytuł - "Malarka Gwiazd" bardzo mnie zainspirował i czułam , że po prostu muszę przeczytać tą powieść i to najlepiej w jak najszybszym tempie. Tak też zrobiłam i powiem już na wstępie, że książka jest świetna. 

Autorka wprowadza nas do życia trzech osób, połączonych ze sobą rodzinnymi więzami. Jest to historia Diega i Elizy w czasach wojny, ale także wnuczki Diega - Violety. Na początku dziwnie to wyglądało - podział historii na dwa, przenikające się nawzajem czasy jest czymś strasznie niespotykanym. Zdziwiło mnie jednak także to, że autorka nawet sobie z tym poradziła. Każda z naszych postaci ma problem i każda rozpaczliwie poszukuje najlepszego rozwiązania. Nikt jednak nie przypuszcza, jaki wpływ będą miały na siebie. Czy historia Malarki Gwiazd, połączona z romansem i pragnieniem oderwania się od złego partnera jest w stanie dać nam coś, czego nie zauważymy na pierwszy rzut oka?

Musicie mi wybaczyć za to, że recenzja jest tak spontaniczna, jednak pisze mi się nią w zaskakującym tempie. Książka rozpala w człowieku pasję, poprzez wspaniałe przesłania, cudowne cytaty i ogół genialnej historii. Przesadzam? *Może troszkę* Wcale nie! Było świetnie. Musiało być, skoro przeczytałam ją w zaskakującym tempie podczas pierwszych dni szkoły, w których organizm woła o sen i odpoczynek najbardziej żarliwie. Powieść jest świetnie napisana, aczkolwiek nie jest to nawet 1/8 jej cudowności. 

Pomysł i fabuła są oryginalne. Książka jest podszyta realiami wojny, z którą bohaterowie radzili sobie na wiele sposobów. Akcja - tak jak już pisałam - rozgrywa się w odstępie lat, lecz mimo tego . Od razu skojarzyłam sobie powieść - "Pamiętnik". Tutaj mamy coś bardzo podobnego i zdecydowanie "Malarka gwiazd" skusi wszystkich jego fanów. Sama byłam zaskoczona na początku, bo powieści rozgrywają się w podobnych realiach - realiach wojny. A stary człowiek, będący na łożu śmierci swą wiedzę przekazuje mimo wszystko młodszemu pokoleniu. Jednak nie martwcie się, tu podobieństwa się kończą. To jest piękne, jak bardzo autorka starała się nam ukazać, że nawet w najgorszych chwilach ludzie powinni być oddani miłości i przyjaźni. Ponieważ bez tych dwóch relacji żaden człowiek nic nie zrobi.

Gdzieś tam wyżej, coś wspomniałam na temat cytatów - skoro jest sroka okładkowa, to jak ma się nazywać miłośnik cytatów? "Malarka Gwiazd" jest taka, że najchętniej wydrukowałabym sobie ją całą jako tapetę na ściany. Cytat za cytatem, przeplatający się z jeszcze jednym. Jedynym ich minusem był fakt, że jak już było coś mądrego to powalało swoją obszernością. Ciężko je skrócić do wersji, którą wam mogłabym szybciutko przekazać w recenzji, aczkolwiek kto nie próbuje, ten nie wygrywa:

"Co za tupet; co za pycha; uważamy siebie za bogów, a jesteśmy co najwyżej robakami. Robakami, które zżerają siebie samych."

 Zdecydowanie nie jest to najlepszy cytat. O nie, jest tutaj jakieś 15 półstronowych, na których chce się płakać, śmiać i przeklinać ludzki umysł jednocześnie. To niesamowite napisać coś tak wartościowego, a jednocześnie na podstawie prostej fabuły. Ta książka nie powstała tylko by być miłą rozrywką na jedno popołudnie. Nie, autorka chciała, żebyśmy wynieśli chociaż troszkę z jej powieści. Nauka, jest rzeczą mało spotykaną w przyjemnych książkach. Ludzie zazwyczaj zaczynają przesadzać i książka staje się nudna. Tutaj, ani Amelia Noguera udowodniła, że jednak da się inaczej.

Nie byłabym sobą, gdybym nie zwróciła uwagi na okładkę. Nie jest to taka zwykła okładka. Wygląda na twardą, aczkolwiek taka nie jest. Jest wprost idealnie zaprojektowana, delikatny róż na jej odwrocie, idealnie podkreśla pastelowe kolory okładki. Jedynym jej minusem jest to, że trochę mi się podczas czytania zagięła, aczkolwiek przy delikatniejszym jej używaniu nie powinno już być problemów.

Mam z tej paczki jeszcze 5 książek. Ciekawi mnie niezmiernie, czy te pozornie szare myszki okażą się także jednymi z najlepszych książek jakie czytałam. Książkę ocenię jako szczerze zasłużone 9/10. Jest piękna, cudowna i ma wspaniałe przesłanie. Jak dla mnie całkowity must have dla każdej kobiety, lubiącej romanse, jednak także te niepospolite. Dokładnie taka jest ta książka - NIEPOSPOLITA!

Za książkę dziękuję: