| 93 | "W ramionach gwiazd" Amie Kaufman & Megan Spooner

Nr. recenzji: 93

Tytuł: W ramionach gwiazd

  Autor: Amie Kaufman & Meagan Spooner

Tom: 1

Seria: Starbound

Liczba stron: 488

Data polskiego wydania: 2 marca 2016
Wydawnictwo: Moondrive

  Gatunek: Fantasy, Literatura Młodzieżowa
Ocena: 7/10

Po przeczytaniu wielu cudownych recenzji i wysłuchaniu od przyjaciół, że nie dam rady przebrnąć przez tą powieść, ponieważ jest beznadziejna stwierdziłam, iż czas najwyższy spróbować. Nóż widelec moje zdanie będzie podobne do zdania innych recenzentów? A może rzeczywiście nie warto się z tą powieścią męczyć?

Kupiłam ją dość dawno temu i przygotowywałam się psychicznie na jej przeczytanie. Ostatnio robiąc remont biblioteczki okazało się, że naszła mnie ochota na książkę, której akcja dzieje się w kosmosie. Po dokładnej analizie statystyki powieści nieprzeczytanych z tą tematyką (liczba powieści na stanie: 1), stwierdziłam, że nadszedł czas najwyższy i iż większe przygotowania psychiczne nie wchodzą w grę, bardziej łopatologicznie zachciało mi się czegoś takiego, więc zabrałam się za czytanie. 

Jeżeli nie wiecie, a w to wątpię, bo reklama tej powieści obiegła już chyba całego Facebooka.... to akcja książki dzieje się w czasach, gdy ludzie już podbili kosmos. Ikar, czyli największy prom kosmiczny, przez jakieś zawirowania się rozbija. Nasza główna bohaterka - Lilac, córka najbogatszego człowieka w całej galaktyce oraz nasz główny bohater - Tarver, chłopak z biednego domu, który dzięki swojej silnej woli i wielkiemu talentowi (nie, wcale nie kpię z niego, tylko wam się tak wydaje... dobra, może troszkę) został bohaterem wojennym i pech chciał, że ta dwójka trafia do jednej kapsuły ratunkowej. Ponadto jedynej, którą udaje się uruchomić. W skutek tego nasi bohaterowie lądują na opustoszałej planecie. Chłopak i dziewczyna, cała planeta dla nich, zero żywej duszy... Teraz ich jedynymi zadaniami jest przeżyć i znaleźć sposób na powrót do domu. No to brzmi ciekawie, musicie to przyznać.

Pierwsze co mnie zdziwiło w tej powieści to język, który swoją oficjalnością i oryginalnością wśród innych powieści młodzieżowych każdego czytelnika wbije w fotel. Nie spodziewałam się, że będzie on do takiego stopnia rozwinięty. Każda postać, w każdym momencie powieści była niezwykle uprzejma, wyrażała wielki szacunek nawet do największego wroga. Oczywiście pomijam sprzeczki pomiędzy głównymi bohaterami, podczas których drwili sobie z tych zasad, jednak mam nadzieję, że będziecie w stanie to zrozumieć. Gdy bohaterowie przebywali ze sobą tyle czasu, jasnym dla mnie jest, że musieli poszerzyć swoje horyzonty, szczególnie względem siebie.

Jeżeli chodzi o niedopracowania, to często w zdumienie wprowadzało mnie zachowanie głównych bohaterów, które szczególnie z początku było praktycznie takie same. Pomimo faktu, że pochodzili z różnych warstw społecznych, zostali wychowani w dwóch innych światach i mieli całkowicie różne poglądy... ich zachowanie było jak dwie krople wody. Nie ma takiej możliwości, żeby takie coś miało miejsce. W późniejszych etapach, zachowanie Lilac troszkę zaczęło się zmieniać i odstawać, jednak tak nie do końca... No brakowało mi w tym miejscu, brakowało.

 Zachowanie bohaterów było bardzo sarkastyczne i widać było rosnącą między nimi więź z kartki na kartkę. Podziwiam to, jak autorzy to opisali. Śmiałam się i prychałam praktycznie cały czas, a to jest zawsze bardzo dobrym wyznacznikiem każdej książki. Jeżeli jest się przy czym pośmiać, to większość osób przepadnie już na tym. A ponieważ sama czytam książkę zazwyczaj skupiając się na dialogach i tylko prześlizgując się przez opisy - bardzo mi przypasował fakt, że W ramionach gwiazd opierała się głównie na nich.

Fabuła mi się podobała. I pomysł, i jej sfinalizowanie było na poziomie. Nastawiałam się na taką samą powieść, jaką otrzymałam. Szczególnie uwielbiam połączenie romansów i drogi, którą muszą przebyć bohaterowie w jakimś celu, a tym razem dokładnie to dostałam, więc podobało mi się. 

Kolejną rzeczą, którą opisałabym jako minus powieści jest okładka, która nie podeszła mi do gustu w ogóle. Nienawidzę kiedy na niej znajdują się twarze, ponieważ wtedy nie jestem w stanie sobie inaczej wyobrazić głównych bohaterów. Tym razem miałam przed sobą dwa wyobrażenia - bohatera z okładki, który nijak mi nie pasował do opowieści i bohatera z opowieści, który w żaden sposób nie pasował mi do okładki.

Podsumowując wszystkie plusy i minusy, książkę ocenię jako 7/10. Być może nie jest to najlepsza powieść sezonu i nie wszystkim podejdzie do gustu. Pomimo tego czytało się bardzo przyjemnie, więc nie będę narzekać jaka to ta książka jest zła. Była na prawdę okej.