PRZEDPREMIEROWO: | 88 | "Samotność odległych gwiazd" Kate Ling

Nr. recenzji: 88

Tytuł: Samotność odległych gwiazd

  Autor: Kate Ling

Tom: 1

Seria: Samotność odległych gwiazd

Liczba stron: 303

Data polskiego wydania: 28 lipca 2016
Wydawnictwo: Amber

  Gatunek: Romans, Obyczajowe
Ocena: 7/10

 Ostatnio udało się Wydawnictwu Amber przekonać mnie do siebie i mam nadzieję... no dobra, nie będę się wysilać, chciałabym tylko, żeby wszystkie części tej trylogii zostały wydane. Będę o to walczyć!

Akcja książki dzieje się na pokładzie statku kosmicznego, jednak teraz w ogóle nie kojarzy mi się z innymi książkami tego typu. Niestety nie jest to powieść science-fiction na którą czekałam... Jednak... w tej książce rzeczywiście było "to coś", lecz czekało w nieco innym kącie powieści. 

Główna bohaterka - Seren od zawsze marzyła o wolności. Nie chciała dalej powielać schematu systemu - zakończenie Edukacji, dwa lata przymusowej pracy, później ślub z wybranym przez Naukowca mężczyzną, a na koniec rodzenie mu dzieci. Chyba nie ma takiej osoby, która chciałaby się na to zgodzić. Jednak na "Verniturze" jest to powszechny system. Wszystko gra i buczy, do czasu spotkania ze wspaniałym Domingiem Suarezem. Ich relacja kwitnie, ale niestety przepisy o zakazie miłości stoją nad nimi. Co na to powie system, a także jej narzeczony - Ezra, którego Seren już od dawna nienawidzi?

Pewnie jesteście zdziwieni, że powieść odbywającą się w kosmosie zdefiniowałam jako "Romas, Obyczajowe". Cóż, to nie jest błąd! Z początku próbowałam porównać tą powieść do książki W otchłani, lecz moje chęci nie wystarczyły. O ile opisy są do siebie bardzo podobne, o tyle autorki poszły całkowicie innymi torami i pani Ling napisała tą książkę w bardziej młodzieżowym i mniej dystopicznym stylu. Książka kojarzy mi się z serią Delirium oraz zwykłą książką obyczajową jak Lato drugiej szansy. Coś skomplikowanego i ciężkiego, połączonego z romansem lekkim i bardzo przyjemnym. Czy to mogło się udać? 

Tak, udało się. 

To jest książka, w której recenzuje się całokształt. Z początku byłam zdezorientowana i nie byłam pewna, której informacji tak na prawdę powinnam się chwycić, co zapamiętać i - pomimo faktu, że zaznajomiłam się z opisem - o co tutaj właściwie chodzi...

Być może z początku brakowało mi wielu fragmentów, lecz pod koniec wszystkie fakty, każde zachowanie bohaterów - ułożyło się w miarę logiczną całość. Jedyne czego mi brakowało to dłuższego bytu w tej logicznej całości, ponieważ gdy już tam dotarliśmy i zacierałam ręce do przeczytania kolejnych stron - nastał koniec. Autorka wspomina o trylogii, więc mam wielką nadzieję, że pozostałe dwie części zostaną w Polsce wydane.

Powieść może nie jest najlepszą książką ze swojego gatunku, może rzeczywiście jeżeli będziemy się doszukiwać s-fi i fantasy - będzie ciężko... jednak ja ją przyjmuję, mnie się podobała i to bardzo. Wspaniale umiliła mi czas, a to dlatego chciałam ją przeczytać.

Polecam, szczególnie osobom poszukującym odstresowania w książce z dobrym romansem. 

PS: zakochałam się w nich obydwu. Nie wiem dlaczego, jednak czuję że z Ezrą historia dopiero się zaczęła i o ile w pierwszym tomie Seren twierdziła, że ZA PANA BOGA NIE to w drugim sytuacja się zmieni... 

7/10