| 77 | BookTour: "Panika" Lauren Oliver

 

Nr. recenzji: 77

Tytuł: Panika

  Autor: Lauren Oliver

Tom: 1

Seria: -

Liczba stron: 360

Data polskiego wydania: 2 lutego 2016
Wydawnictwo: Moondrive

  Gatunek: Młodzieżowe, przygodowe...
Ocena: 7/10

Książka wpadła mi w rączki dzięki BookTourowi zorganizowanemu przez blog Z Książką W Kieszeni. Regulamin znajdziecie tutaj.

Od bardzo dawna chciałam przeczytać tą powieść, głównie przez fakt, że autorką jest Lauren Oliver, z którą miałam wiele przygód. A po 7 razy dziś, które znienawidziłam i pokochałam jednocześnie, muszę czytać jej powieści. Wybaczcie.

Panika jest to konkurencja od lat kontynuowana przez uczniów liceum Heather. Dziewczyna z początku chce trzymać się od całej imprezy z daleka, jednak w końcu idzie pokibicować swojej najlepszej przyjaciółce. Pech chciał, że widzi tam swojego byłego chłopaka z nową dziewczyną, a natłok emocji każe jej wystartować. Bohaterka wie, że musi wygrać i zrobi wszystko, żeby się tak stało. Jednak przed nią trudne zadania, do wykonania których nie może poddać się panice, a rozszerzyć swe granice i wytępić każdy strach, bo zadania już na pierwszy rzut oka są okropnie trudne do wykonania.

Ciekawa książka, wywołała we mnie sporo emocji i kazała siebie pochłonąć w zaledwie parę godzin. Na początku miałam wielkie opory z tą powieścią. Gdyby nie fakt, że zawitał u mnie Book Tour to na pewno bym tej powieści nie przeczytała w najbliższym czasie, ponieważ literatura pani Oliver zawsze jest trudna i da się ją odnieść do naszego świata bardzo szybko. Czy tak było i w tym przypadku?

"O to właśnie chodzi w zaufaniu (...) Nigdy nie masz pewności."

Fabuła jest niby oryginalna, ale jednak da się wyczuć wzór we współczesnych książkach, tzw. dystopiach, typu Igrzysk Śmierci. Mamy grę na śmierć i życie, która zna każdy lęk naszych bohaterów. Dodatkowo w ostatecznym finale każe im się pojedynkować. Nie chciałam doszukiwać się w tej powieści schematów, lecz powyższe okropnie rzucają się w oczy tak, że praktycznie nie da się ich nie zauważyć.

"Dziwne, że ludzie mogą się znać przez tyle lat i tak bardzo mylić się co do siebie."

Wykonanie mi się podobało. Autorka ma bardzo dobry styl pisania, pozwalający na szybkie czytanie, bez większego zastanowienia. Nie ma tutaj żadnych moich specjalnych odniesień, książka napisana jest lekko, nazwałabym to nawet zwinnym napisaniem, gdyż bardzo szybko oraz płynnie jest w stanie skoczyć od jednaj akcji do drugiej, i na temat, więc jest to jakiś plus powieści, jednak może nie do końca idealny, ponieważ brakowało mi takiej iskiereczki, która dodałaby życia opisom. Ja jestem fanką omawiania wierszy, odkrywania drugiego dna - jedna część z pewnością została nam zapewniona, ale żeby w pełni odczuć taką powieść, ja osobiście potrzebuję plastycznych opisów, a ich tutaj nie było.

"Człowiek wszędzie zabiera ze sobą swoje demony, tak samo jak zabiera ze sobą swój cień."

Od pierwszych stron zostałam wciągnięta w środek akcji, który nie pozwolił się opuścić do ostatniej strony. Na pewno nie da się przy tej powieści nudzić. Wszystko się dzieje bardzo szybko, nie dając czytelnikowi momentu na zastanowienie, czy odpoczynek. Musimy biec sprintem przez kolejne problemy bohaterów, które szczerze mówiąc, dwoją się i troją, by tylko utrudnić im ludzki żywot. Książka w sumie jest bardzo krótka, ma zaledwie 360 stron, co prawdopodobnie jest zaletą dla większości czytelników, lecz ja mam coraz większą ochotę na coś grubszego i trudniejszego do przeczytania.

"Odwaga polega na tym,żeby iść do przodu,choćby nie wiem co."

Drugie dno. Hmm, tym razem rzeczywiście muszę się zastanowić. Ciężko jest je znaleźć, przede wszystkim dlatego, że praktycznie zachowanie każdej osoby mogłoby na nie wskazywać. Sądzę, że pisarka pragnie pokazać jakie słabości mamy wszyscy, szczególnie przypatrując się pociągu do fortuny i tego, jakich rzeczy jesteśmy w stanie się wyrzec, byleby mieć za co żyć. O, znalazłam!

"Był taki sam, a jednocześnie inny. I to dawało jej nadzieję. Jeśli ludzie się zmieniają, to znaczy, że ona też mogła się zmienić. Mogła być inna."

 Zakończenie. Najgorsza rzecz w innych książkach tej autorki tym razem mnie zaskoczyło. Po tylu łamiących serce scenach, zakończenie było prościuteńkie i wyjątkowo przyjemne. Myślałam, że mam zwidy, jednak po powtórnym przeczytaniu ostatnich kartek nic się nie zmieniło. Bardzo mi się to podobało.

"Nagle poczuł smutek, że czas tak nieubłaganie pędzi do przodu. Był jak fala powodziowa - zostawiał za sobą tylko śmieci."

Bardzo lubię to wydawnictwo, ponieważ po raz kolejny zachwyciło mnie przepiękną okładką oraz czcionką. Przy czytaniu ogromnych ilości książek, zaskakuje mnie to, że milej jest, gdy powieść wyróżnia się tak prostą rzeczą, jaką jest czcionka. Ale to fakt, że gdy wczoraj otworzyłam Panikę i zobaczyłam tekst to cichutko westchnęłam z tego faktu. Po prostu sprawiło mi to radość, ale nie odmówię sobie jej. 

"Zawsze jest jakaś droga,którą można pójść,zawsze jest jakieś wyjście.I nie trzeba się bać."

Podsumowując, książka jest dobra, wykracza poza granice złych zakończeń poprzednich powieści, które wyszły spod pióra tej autorki. Ogółem mówiąc była niezła, z przesłaniem, którego można pozazdrościć. Polecam.